Küçük Deniz Kızı Ponyo

Bu adama diyecek ne olabilir ki gerçekten. Miyazaki’den bahsediyorum tabiî ki. Daha önce Ruhların Kaçışı ve Yürüyen Şato’yu izlemiştik ve son olarak Ponyo’yu izledik. Bu adamın gerçeküstücülüğü insanı gerçekten epeyce bir derinde etkiliyor.
Filmde yaşanan bir çok şey doğalının oldukça dışında. Ama bu bahsettiklerim gerçeküstü öğeler değil. Sıradan olaylar oldukça farklı yansıtılıyor. Birkaç örnek verebilirim. Filmde baş karakterimiz 5 yaşında bir erkek çocuk olan Sozuki. Sozuki annesine ve babasına ismiyle hitap ettiğinden önceleri annesi babasının onlar olduğunu algılamakta biraz zorlanılıyor yani biz zorlandık en azından :) Anne kesinlikle hiç sıradan bir anne değil. Bir kere çok genç, çocuk da oldukça olgun. Örneğin annenin uçurumun kenarında çocuğu da arabadayken nasıl hızlı araba kullandığını görünce insan gayri ihtiyari napıyor bu ya diye düşünüyor :) komik ama öyle. Ama kadın gayet rahat. Sonra baba karakterimiz denizci ve bir gün geç haber vererek sefere gidiyor ve anne buna sinirleniyor ve resmen kocasına trip yapıyor ama öyle gerçek ve doğal ki ama insana tuhaf gelen bunu çocuğundan hiç saklamadan yapışı. Oğlu onu avutmaya çalışıyor falan. Güzeldi yani. Sonra bir ara çok ciddi bir fırtına çıkıyor ve anne oğluna evde bırakıp başka bir yere gidiyor. Oğluna olan güvenini görmeniz lazım ve çocuğun olgunluğunu.




Filmde çok saf bir sevgi izliyoruz. Ve nerdeyse kötü bir karakter yok diyebiliriz. Kısacası bu filmi ve tüm filmleri izlenmeli Miyazaki’nin. Mükemmel. :)