Ve tabiî ki Avatar.
Yani tabiî ki ben de Avatar’ı izleyen o yığının içerisindeyim. Filmi 3 boyutlu izledik. Benim için ilk deneyimdi. Güzelmiş 3 boyutlu olayı fena değil ama gözleri fena yoruyor.
Neyse filme gelecek olursak; anlatıldığına göre fena halde uğraşılmış filimle. Yeni bir teknik uygulanmış vs. benim içinse hikayesi sıradan ama güzel bağlanmış bir film.
Filmdeki yerli halkın doğayla kurduğu bağ öyle güzel ki. Öyle bir yer gerçekten olsun istiyor insan. Gerçekten o kadar “insan” olabilelim istiyor insan. Ama yok. Zaten film de insanoğlunun açgözlülüğü, doymak bilmeyişi üzerine kurulu. Bu konu zaten bir çok filmde işlendi bu güne kadar. Hatta gerçek hayatta da çevrecilerle onlara kulak asmayan büyük şirketleri ya da devleti koyabiliriz karakterlerin yerine. Kısacası film bize bilmediğimiz ya da farkında olmadığımız bir şeyi anlatmıyor. Yani henüz izlemediyseniz sakın ola ki farklı bir şeyler izleyeceğim beklentisiyle gitmeyesiniz filme.
Ama filmde güzel fikirler vardı. Ben onları sevdim en çok. Mesela; hayvanlarla onların üzerinde olan insanlar arasında fiziksel bir bağ var. At gibi bir hayvanın üzerine bindiğinizde onunla saçınızın arkasındaki bir bağ ile bağlanıyorsunuz. Ve onun tüm hislerini siz de hissediyorsunuz. O da sizi hissediyor tabiî ki. O acı çektiğinde siz onun acısını olduğu gibi hissediyorsunuz ya da siz acı çektiğinizde o. İşte bu fikir çok güzel verilmişti. Bu benim hep yaşamak istediğim bir şeydir. Tabi ben hayvanlarla değil ama insanlarla bu bağı kurabilmek isterdim. Birinin acısını hissetme fikri ezelden beri beni çeken bir şeydir.
Neyse bunun dışında bitkilerle de özel bir bağ kuruluyor filmde. Onları da hissederek yaşıyorsun. Aslında işin özü yaşadığın çevrede boş boş değil dolu dolu yaşıyorsun. Her şeyi hissederek, anlayarak, farkına vararak.
Aslında özetle film bu. Bence izleyin, iyi seyirler.
