El Baño Del Papa – Papa’nın Tuvaleti

Film 2007’de César Charlone, Enrique Fernández tarafından çekilmiş. Film Uruguay ve Brezilya sınırındaki yoksul, Melo isimli bir köyde geçiyor. Buradaki yoksulluk öylesine değil tam anlamıyla her karede hissedilen bir yoksulluk. Bu köydeki insanlar geçimlerini genellikle bisikletle kaçakçılık yaparak sağlıyorlar. Sözü geçen kaçakçılık ise bisikletin arkasına sığdırdıkları pil, şeker, un gibi temel malzemelerin kaçakçılığıyla sınırlı.
Filmde beni etkileyen şeylerden biri başroldeki ailenin ilişkileriydi. Köyde herkes yoksulluk içerisinde yaşıyor ama genel olarak bu durumu tam olarak özümsemişler, gerçi bu söylem de saçma oldu insanlar özümsemeyecek de ne yapacak sanki. Laf. Neyse, aile anne, baba ve 16-17 yaşlarında bir kız çocuğundan ibaret. Baba bisikletiyle sınırdan kaçakçılık yaparken anne kızının okul masrafı için yastık altı para biriktiriyor. Kızları ise büyük bir aşkla televizyon spikeri olmak istiyor. Anne kızını dikiş nakış öğrenme konusunda ikna etmeye çalışırken babası da onunla birlikte sınıra gelmesini istiyor.
Hayatları bu seyirde devam ederken birden yerel televizyon öncelikli olmak üzere, hızlıca Papa II. Jean Paul’ün küçük köylerine uğrayacağı haberi yayılmaya başlıyor ve işte film o haberle birlikte hızlanmaya ve şekillenmeye başlıyor.
Tüm köy halkı bu durumu nasıl fırsata yani paraya dönüştürebileceklerini düşünmeye başlıyorlar. Haberlerde Papa’nın ziyareti için gelecek kişi sayısı normalin kat be kat üstü olarak veriliyor. Abartılan bu durum köy halkı tarafından umudun da etkisiyle pek görülemiyor. Herkeste bir girişimcilik ruhu canlanıyor. Kimisi yemek işine giriyor. Evine ipotek ettirip inek alıp onları kesiyor ve sosis yapıyor. Kimisi kredi çekip börek, çörek işine giriyor…vs vs. filmin esas oğlanı ise onca insanın muhakkak tuvalet ihtiyacı olacağını düşünerek evinin bahçesine güzel görünümlü bir tuvalet yapıyor. Tabi burada öle yapıyor deyince bir çırpıda oluyor sanmıyorsunuz tabiî ki çünkü adından da anlaşılacağı gibi film bunun üzerine kurulu zaten.
Vel hasıl kelam tahmin edeceğiniz üzere işler pek de öyle tahmin edildiği gibi ilerlemiyor. Yaşananlar özetle bunlar ancak filmde insanı etkileyen yan öyle çok da sözle anlatılabilecek gibi değil. Verilen hüznü, hüsranı gerçekten görmek lazım. Yaşananlara rağmen, kaybedilen ve hatta zaten olmadığı halde kaybedilen paralara rağmen insanların hayata tutunuşunu görmek insanı derinden etkiliyor denilebilir.